Ladies Market, czyli jak kupić torebkę za 30$

Wiele się mówi, wiele się słyszy, że w Chinach kupisz pełno podróbek. Myślałam, że wygląda to mniej więcej w ten sposób: idę sobie ulicą, gdzie ni stąd, ni zowąd wyskakuje Chińczyk, który chce mi wcisnąć piękną i najmodniejszą torebkę Chanel. Otóż, wiele się nie myliłam. W Hong Kongu możesz spotkać paru, nazwijmy to, lokalnych sprzedawców ROLEXÓW, którzy bez precedensów ustawiają się pod firmowym sklepem i wyciągają kilka sztuk zegarków. Cena? A to zależy, raz 25$ raz 35$. Oglądając sobie jakiś tam zegarek z ciekawości zaczęłam mierzyć, oczywiście usłyszałam, że jest najmodniejszy, najpiękniejszy i wcale nie jest na mnie za duży. Gdy mówię, że nie chcę i odchodzę słyszę już inną cenę, oczywiście mniejszą.

Nie umiesz się targować - nie idź na Ladies Market

Na targowisko trafiłam przypadkiem. W internecie znalazłam artykuł o ciekawych miejscach w HK. Pisali, że to raj dla kobiety, bo torebek co nie miara. Myślałam, że to pewnie zwykłe chińskie no name. Myliłam się, i to bardzo. Na każdym stoisku masz do koloru do wyboru portfeli Michaela Korsa, Versace, Louis Vittoun, Chanel. Torebek również tam nie brakuje (swoją drogą. już teraz wiem, dlaczego co druga Chinka biega z MK). Cena? Nieznana. I znowu podobna sytuacja do zegarka. Przechodzę przez jakieś stoisko i zagapiłam się na Korsa. Sprzedawca podbiega do mnie, bo myśli "Europejka, ma kasę" i ściąga z nazwijmy to wieszaka, torebkę. Zaraz wyciąga zapalniczkę i udowadnia, że skóra prawdziwa. Pokazuje, prezentuje, gdy mówię, że dziękuję, chciałam tylko zobaczyć, wyskakuje z kalkulatorem. Wpisuje jakąś liczbę i wykonuje odejmowanie (podejrzewam, że chodziło o sprawienie wrażenia na mnie, że dostaję rabat). Mówię, przepraszam, nie kupię, nie mam pieniędzy i chciałam tylko zobaczyć. Cena spada o 100$. Znowu powtarzam, że mnie nie stać. Dostaję w rękę kalkulator z niemal rozkazem wpisania propozycji swojej ceny. Oczywiście dziękuję i kolejny raz mówię, że mam za mało gotówki. Poddenerwowana nachalnością Chinki odwracam się i odchodzę, choć zaraz dobiega mnie jej głos, mówiący 150$. I tym sposobem mogłam mieć "Korsa" za troszkę ponad 70 zł.

A może pani chce Iphona?

Niedaleko Ladies Market znajduje się centrum elektroniki. Na ulicy aż roi się od sklepików z telefonami, tabletami czy komputerami. Część z nich na pewno oryginalne, bo sklepy wyglądały na porządne markety. A obok stoi malutka budka obwieszona atrapami Iphonów, Samsungów czy LG. Przed nią, oczywiście stoi Chińczyk z wielkim plakatem i wpycha, dosłownie, wpycha Ci do rąk ulotkę (to, co u nas, we Wrocławiu, dzieje się przy Rynku, jest naprawdę przyzwoite). Tutaj ulotkarze biegają za tobą, krzyczą, wciskając broszury. Mówi się, że z elektroniką trzeba uważać, bo można zostać oszukanym. Niestety, ja nie planuję dokonać zakupy takiego sprzętu, więc nie przyglądałam się zbytnio cenom, modelom i czy to na pewno oryginał.

Chińskie centrum handlowe

Niedaleko Ladies Market znajduje się centrum z malutkimi, chińskimi sklepami. Jest masa świetnej i taniej biżuterii, ubrań w większości ładnych i wyglądających na dość "dobre" jakościowe, choć można też znaleźć mnóstwo chińskiego badziewia, które rozwala się, przy pierwszej przymiarce. No i torebki! Tym razem już nie MK, tylko chińskie no name. Kosztują grosze, bo np. za białą, teksturą przypominającą skórę krokodyla, można mieć za 30$, co w przeliczeniu na polskie złote daje uwaga: niecałe 15 zł.

Okay, yes?

Sprzedawcy, gdy tylko oglądasz, albo dotykasz rzecz, od razu myślą, że kupujesz. Pakują do reklamówki, wciskają do ręki, albo nawet wkładają do twojej torebki. Ich nachalność jest okropna. Czasem nie dają rozejrzeć się po sklepie, bo zaczynają gadać i przekonywać cię, że właśnie ta rzecz, którą pierwszą zobaczyłeś jest najlepsza i to właśnie ją powinieneś mieć. Naprawdę, polscy sprzedawcy przy chińskich, są wzorem do naśladowania.